​​​​​​​ در این گفت‌وگو، کارشناس حاضر در صداوسیما در حالی که نهادها و دستگاه‌های رسمی در بیانیه‌هایشان پس از این اتفاق، هنوز از چگونگی انجام این ترور صحبتی نکرده بودند، از حمله موشکی اسرائیل با اتکا به عدم رعایت اصول حفاظتی توسط خود اسماعیل هنیه خبر داد. گفتن این فرضیه، آن هم روی آنتن زنده، فارغ از اینکه چقدر قرین به صحت است، حداقل در این مقطع دور از اخلاق و برخلاف اصول حرفه‌ای تلقی می‌شد. همین هم شد که خالد قدومی، نماینده جنبش حماس در ایران در یک واکنش طبیعی و البته قابل انتظار، صحبت از قصور امنیتی و حفاظتی هیئت این جنبش را اظهارنظری شتاب‌زده، غیراخلاقی، غیرعلمی و مایه تعجب دانست که می‌تواند به خوراک تبلیغاتی دشمن تبدیل شود. قدومی در واکنشش به عنوان نماینده حماس، به تحقیقات در حال جریان تیم‌های فنی ایرانی برای بررسی علت این ترور اشاره کرده و به‌درستی همه را به انتظار برای اظهارنظر این تیم‌ها فراخوانده بود. 
کاری به این نداریم که بالاخره دیروز سپاه در اطلاعیه‌ای که با عنوان «اطلاعیه شماره۳» منتشر کرد، پس از ۷۲ ساعت، حداقل از نحوه انجام ترور هنیه پرده برداشت، مسئله این است در چنین فاصله‌هایی، کم نبوده‌اند لحظاتی که پس از یک بحران، اظهارنظر کارشناسان در صداوسیما خودش بر شدت بحران افزوده یا بحران تازه‌ای ایجاد کرده است. مسئله‌ای که می‌توان از آن به «بحران اظهارنظر» تعبیر کرد. انگار هیچ سازوکار و دستورالعمل مشخصی برای هدایت درست گفت‌وگوهای زنده در این مواقع وجود ندارد. نکته مهم اینجاست مثلاً در همین فقره اخیر، این اظهارنظر هزینه‌آفرین از زبان یکی از کارشناسان ثابت و باسابقه روی آنتن زنده بیان شده است. البته که صحبت از دستورالعمل یا سازوکار به معنی حذف گفت‌وگوی زنده و محدود کردن آن نیست، ولی می‌توان با به‌کارگیری مجری‌های زبده برای این گفت‌وگو که سریعاً خودشان می‌توانند پیامدهای احتمالی برداشت‌های ناصواب و جهت‌دار رسانه‌ای را پیش‌بینی کنند، از تکرار چنین اشتباهاتی جلوگیری کرد.